Mimarlık Ana Bilim Dalı Tez Koleksiyonu

Permanent URI for this collectionhttps://hdl.handle.net/20.500.12573/423

Browse

Now showing 1 - 5 of 5

GG (Genişletilmiş Gerçeklik)'in Mimari Tasarım Eğitimine Etkisi
(Abdullah Gül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2024) Kıdık, Ayşegül; Asiliskender, Burak; AGÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Ana Bilim Dalı; 01. Abdullah Gül University; 05.01. Mimarlık; 05. Mimarlık Fakültesi
The 'XR (Extended Reality) Impact on Architectural Design Education' dissertation comprehensively examines the integration and impact of Extended Reality (XR) technologies in architectural design experience. As the field of architectural design education struggles with the challenges presented by technological advancements, this research endeavors to explore the potential of XR technologies, which encompass Virtual Reality (VR), Augmented Reality (AR), and Mixed Reality (MR), to redefine the design process and enhance the creative capacity of architecture students. In the rapidly evolving landscape of contemporary architecture, architectural design education is paramount in fostering future architects equipped to meet the dynamic demands of the profession. XR technologies have emerged as transformative tools that have the potential to revolutionize how architects engage with their projects, offering immersive and interactive environments for design exploration that have different realities. The methodology employed in this research is varied, combining comprehensive and systematic literature reviews with empirical case studies. This methodological synergy integrates theoretical insights from literature reviews with practical observations from real-world architectural projects, facilitating a comprehensive exploration of XR technologies within the context of architectural design studio education. The literature review encompasses a wide range of topics, including architectural design studio education, the fundamental principles of XR technology, and emerging trends in architectural education. These reviews provide the requisite theoretical framework for comprehending the implications of XR technologies on the design experience. Within the dissertation, systematic literature reviews are conducted on VR, AR, MR, and XR technologies, thereby shedding light on their integration into architectural design studio education. These reviews synthesize existing research findings, identify key trends, and address the challenges and opportunities associated with each technology. A case study approach offers a practical perspective, investigating real-world architectural projects and design studios embracing XR technologies. Through these case studies, the intricacies of XR integration are explored, the transformative effects on design experience are assessed, and exemplary practices in architectural design are showcased. Moreover, the dissertation discusses XR technologies in relation to conventional design education, thereby underscoring their potential to redefine architectural pedagogy. This research explores integrating XR technologies into architectural education to enhance students' creative capacities and redefine the design process. By incorporating XR technologies, architecture students gain the skills and knowledge necessary for sustainable development, fostering innovation, sustainability, and technological proficiency. XR technologies in education provide a quality learning experience that aligns with global sustainability goals, preparing students to contribute effectively to the achievement of Quality Education (Sustainable Development Goal 4). This research contributes to the ongoing discussion on the role of technology in shaping the future of architectural design education and practice. It sheds light on the transformative potential of XR technologies in architectural design education. Architects, educators, and students stand to gain valuable perspectives on harnessing XR technologies to enhance creativity and innovation in the architectural field.
Kayseri'nin 'Yilli'lerinin Konut Kültürü: Habitus Temelli Bir Çalışma
(2025) Özmen, Nihan Muş; Asiliskender, Burak; 05. Mimarlık Fakültesi; 01. Abdullah Gül University; 05.01. Mimarlık
Bu çalışma, Kayseri'deki yilli (yerli) topluluğunun mekânsal pratiklerini kimlik ve aidiyet perspektifinden ele almakta; konutun kentsel aidiyet ve toplumsal kimliği nasıl şekillendirdiğine odaklanmaktadır. Konut, yalnızca fiziksel bir yapı olarak değil; kültürel sürekliliğin, toplumsal bağların ve aidiyet duygusunun maddi olarak ifade bulduğu bir mekânsal çerçeve olarak değerlendirilmektedir. Analiz, kent ölçeğinden evin iç mekânına kadar uzanan çok ölçekli bir yaklaşım benimseyerek, yilli ailelerin ev içi mekânı kültürel olarak miras alınmış eğilimlere göre nasıl düzenlediklerini incelemektedir. Pierre Bourdieu'nün habitus kavramına dayanan bu kuramsal çerçevede, tarihsel olarak biçimlenmiş pratik ve değerlerin gündelik mekânsal düzenlemelere nasıl gömüldüğü araştırılmaktadır. Bu bağlamda yilli olmak, yalnızca soy bağına ya da mahalle kökenine dayanan bir kimlik değil; konut tercihleri, mahalleye aidiyet ve kuşaklar arası kültürel aktarım yoluyla yeniden üretilen toplumsal olarak konumlanmış bir kimlik biçimi olarak ortaya çıkmaktadır. Bu dinamikler, gündelik rutinlerde, mahremiyet anlayışında ve estetik tercihlerde somutlaşmaktadır. Çalışma, sözlü tarih, etnografik gözlem, mekânsal haritalama ve tematik analiz gibi nitel yöntemlere dayanmaktadır. Farklı kuşaklardan katılımcılarla yapılan görüşmeler, geleneksel evlerden modern apartmanlara geçişin hem bir uyum sürecini hem de kültürel sürekliliği yansıttığını göstermektedir. Bu dönüşümler, teknik değişiklikler olarak değil, toplumsal olarak gömülü süreçler olarak yorumlanmaktadır. Sonuç olarak, bu çalışma yerellik, kimlik ve kentsel belleğin, daha geniş bir kentsel dönüşüm süreci içinde, konut aracılığıyla nasıl yeniden üretildiğini anlamaya yönelik kültürel temelli bir çerçeve sunmaktadır.
Kent Pratiğinde Veri Etkisi: Kayseri Tramvay Ağı Okuması
(2025) Şenbaş, Aysu; Asiliskender, Burak; 01. Abdullah Gül University; 05.01. Mimarlık; 05. Mimarlık Fakültesi
Bu tez, Kayseri'deki KayseRay hafif raylı sistemi odağında, veri temelli analiz araçlarının kentsel kaliteyi toplu taşıma altyapısı üzerinden nasıl değerlendirebileceğini ve iyileştirebileceğini araştırır. Çalışma, CBS tabanlı mekânsal analizler, yaya akışı (CFD) simülasyonları ve yolcu verisi görselleştirmelerini bir araya getirerek insan ölçeğinde, bütüncül bir tasarım çerçevesi geliştirmeyi amaçlamaktadır. Analizin merkezinde birbirini tamamlayan üç temel kentsel karakteristik- erişilebilirlik- görünürlük, ve canlılık- bulunur; bu boyutlar, veri odaklı tekniklerle ölçülerek mekânsal ve deneyimsel değerlendirmelerle desteklenir. Seçilen dört istasyon -Düvenönü, Cumhuriyet Meydanı, Hunat Hatun ve Büyükşehir Belediyesi- ayrıntılı biçimde incelenmiş, mekânsal verimsizlikler ile erişim boşlukları tespit edilmiş ve bu eksikleri gidermeye yönelik stratejiler önerilmiştir. Yöntemsel yaklaşım, teknik araçları yerinde gözlemlerle harmanlayarak kentsel hareketlilik sistemlerinin fiziksel çevreyle etkileşimine dair kapsamlı bir bakış sunar. Ayrıca, veri kısıtları ve bağlamsal sınırlamalar ele alınarak yerel altyapı ve kurumsal iş birliğinin önemi vurgulanmıştır. Elde edilen bulgular, yaya akışındaki verimsizlikleri, erişilebilirlik eksikliklerini ve kentsel canlılığı artırma yollarını ortaya koyarak mimarlar ve planlamacılar için uygulanabilir çözümler sunar. Tez, veri temelli yöntemlerin sürdürülebilir, kapsayıcı ve optimize edilmiş kent ortamları yaratmadaki potansiyelini göstererek hem akademik literatüre hem de pratik kentsel tasarım süreçlerine katkıda bulunur; böylece küresel akıllı şehir paradigması ile yerel kentsel gerçeklikler arasında köprü kurar ve BM Sürdürülebilir Kalkınma Hedeflerine uyumlu stratejik bir yol haritası sunar.
Kentsel Mekânın Arayüzleri: Kayseri Fevzi Çakmak Mahallesi Örneği
(Abdullah Gül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2020) Yaratgan, Dilara; Asiliskender, Burak; AGÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Ana Bilim Dalı; 01. Abdullah Gül University; 05.01. Mimarlık; 05. Mimarlık Fakültesi
Bu araştırma, kentsel morfoloji ve sosyal etkileşimlere ilişkin alan yapılandırmasına dayalı olarak özel ve kamusal alan arasındaki ara mekanları tartışmaktadır. Çalışma arayüz organizasyonunun mahalledeki bina ve sokak arasındaki fiziksel ve sosyal ilişkileri nasıl etkilediğini gösterir. Bu kapsamda, 1960 sonrası Kemal Ahmet Aru tarafından Gustav Oelsner danışmanlığında tasarlanan Fevzi Çakmak Mahallesi için arayüzlerin oluşum ve dönüşüm süreçleri morfolojik analiz yöntemi ve gözlemlerle incelenmiştir.Yirminci yüzyılın ikinci yarısından itibaren, sosyo-ekonomik gelişmeye dayalı olarak, yerel yönetimler sanayi ve yerleşim alanları gibi kentin organlarını iyileştirmek için yeni projeksiyonlar üretmeye başladılar. Bu nedenle planlama kurumları, özel yatırımlar aracılığıyla kamu ve özel alanlar da dahil olmak üzere bu alanların sınırlarını tanımlayarak kentsel formu yeniden düzenlediler. Bir mahallede kentsel form, sosyal ve fiziksel ilişkilerden oluşan farklı alan örgütlerinden oluşur. Bu tanıma dayanarak, kamusal ve özel alanlar, bu mekânlar arasındaki ilişkileri oluşturan kentsel formda mekan organizasyonunun bileşenleri olarak ortaya çıkmaktadır. Gündelik yaşam temelinde ilişki ağları planlama kurumunun ve bireyin karşılaşma zeminidir. Bu kapsamda, çalışma kentsel mekanların sınırlarını oluşturan kavramları tanımlayarak sokak ve binalar arasındaki ilişkilerin kamusal ve özel alanlar arasındaki arayüzleri oluşturduğunu ortaya koymaktadır. Fevzi Çakmak Mahallesi üzerinden incelenen temel araştırma problemi göz önüne alındığında, kentte bir yaşam ortamı yaratmak için mahalledeki fiziksel ve sosyal değerleri birleştiren yeni bir kentsel mekân anlayışı sağlamayı amaçlamaktadır.
Mekanın Yeniden Üretimi: Uygur Göçmenlerin Bilinmeyenle Başetme Süreçleri
(Abdullah Gül Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2020) Can, İlinur; Asiliskender, Burak; AGÜ, Fen Bilimleri Enstitüsü, Mimarlık Ana Bilim Dalı; 01. Abdullah Gül University; 05.01. Mimarlık; 05. Mimarlık Fakültesi
Ev, bir mekân ve insanlara sağladığı ilişkiler bütünü olarak günlük yaşamın vazgeçilmez bir parçasıdır. Göç deneyimi ile ortaya çıkan koşullar, kavramın benzersiz bir bağlılık, arzu, ihtiyaç ve ikilem kaynağı gibi özelliklerini öne çıkmaktadır. Günümüze değin, göçmenlerin yaşam ve ev alanlarına ilişkin pek çok şey yayınlanmış olsa da yuva kavramının geçmişi ve aşina olunan evi terk etmenin etkilerini ve onu dışarıda yenileme ihtiyacını keşfeden yeni bir araştırma yöntemi; göç deneyiminin göçmenler üzerindeki etkisini anlamak üzere oldukça faydalı olacaktır. Yuvasını geride bırakan kişiler, fiziksel olarak içinde yaşayacakları yeni bir ev bulabilmiş olsalar bile; o evin yuvaya dönüşmesi belirli bir yaşanmışlık ve deneyim süreci gerekmektedir. Peki bu süreç hangi olguları barındırır? Dahası, bu dönüşüm sürecini doğru anlamak; göç hareketinin bireyler ve toplumlar üzerindeki etkisini insancıl bir şekilde yönetebilmek mümkün kılar mı? Bu sorular ışığında, tez çalışması, Uygur kökenli göçmen bir ailenin deneyimleri üzerinden, göç deneyimleri ve ev algılarını anlamak üzere hazırlanmıştır. Tez çalışması, araştırma sürecine göç teorilerinin göçün bireylerin yaşamları üzerindeki etkilerini nasıl açıkladığını analiz etmekle başlar. Ardından, yer algısının göç sürecindeki rolünü inceleyerek araştırmasını devam ettirir. Öncül araştırma süreci sonunda kazanılmış teorik bilgiler, göç deneyiminin günlük yaşama etkisini, göçmen bir ailenin adaptasyon deneyimlerini üzerinden yorumlamak da kullanılır. Son olarak, tez çalışması, yuva kavramının göçmenlerin günlük yaşamları üzerindeki etkilerini ortaya çıkararak araştırmasını sonuçlandırır ve ileri tartışmalar için bir temel oluşturur.

Browse

Browsing Mimarlık Ana Bilim Dalı Tez Koleksiyonu by Author "Asiliskender, Burak"