Mimarlık Fakültesi

Permanent URI for this communityhttps://hdl.handle.net/20.500.12573/31

Browse

Now showing 1 - 9 of 9

Adaptive reuse of industrial heritage: Resilience or irreparable loss?
(Docomomo, 2016) Baturayoğlu-Yöney, Nilüfer; Asiliskender, Burak; Özer, Aysegul; 0000-0003-3161-9415; 0000-0002-4143-4214; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Baturayoğlu-Yöney, Nilüfer; Asiliskender, Burak
The restoration and adaptive reuse of industrial heritage buildings and complexes, which present structurally and functionally resilient shells, provide us with an interesting dilemma in theory and practice: made of hard wearing materials to house straining functions and to last as long as possible, they are also flexible enough to adapt to almost any new purpose as a container. However, the presence of original machinery and equipment as well as designs based on machine-buildings may reduce the possibilities of adaptive reuse to a museum, where the buildings exhibit themselves, retaining the social, economic, historic and public aspects of cultural heritage as documents. Although originally built on the outskirts of urban settlements, today most industrial heritage complexes occupy central locations in the metropolitan sprawl of major cities. If disused, they are considered obsolete brownfields by local authorities and citizens despite personal and collective memories that may be attached to them. Their conversion into new uses presents major technical difficulties that require expertise in design and implementation. This paper discusses the theoretical and practical aspects of the adaptive reuse of industrial heritage and inherent problems, focusing on the case of the Sümerbank Kayseri Textile Factory (I. Nikolaev, Turkstroj, 1932-1935), which is being transformed into the campus of Abdullah GUI University. The restoration, renovation and adaptive reuse projects for different components of the complex follow similar principles of preservation and sustainability while they are modified to fit the architectural and technological characteristics of each building. Thus, although conversive and easily adaptable, the preservation of industrial architectural heritage becomes a dilemma between disruption and continuity, which the architects have to solve going beyond the possibilities of mere building stock on the one hand and that of the museum on the other.
Evolution of Office Space in Cinema and Television
(YILDIZ TECHNICAL UNIV, FAC ARCHITECTUREMerkez Yerlesim, Besiktas, istanbul, 34349, TURKEY, 2021) Mus Ozmen, Nihan; Asiliskender, Burak; 0000-0002-4143-4214; 0000-0002-6137-882X; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Mus Ozmen, Nihan;
After capitalism, the emergence of factories separated home and work from each other. In the early years of capitalism, the workspace was the production space where business used material labour extensively. In the following years, a new workforce-immaterial labour-has emerged with the increase in paperwork and the replacement of human labour with machines in mass production. The workspace of this new workforce has no longer been the production site. Thus, the office has emerged to meet the needs of this workforce. Offices, the workspace of immaterial labour, have evolved in various ways since the early 1900s. As a result of mobility that emerged with globalization, people started to use not only offices but also various places (cafes, airports etc.) as workspaces and the concept of office has become even more flexible. Starting from the mobile era of today, how is the workspace going to be in the future? Is there going to be a workspace called 'the office'? With reference to these questions, the present study focuses on the evolution of office space to draw a perspective on the changes over years. Firstly, the emergence of workspace is mentioned, which is closely tied to capitalist production. Afterwards, the evolution of workspace is analysed historically, and it is visualized with the help of movies and tv series that include office spaces. In addition, future scenario based movies and tv series are examined to create a view about future lifestyle and work life. Finally, there are recommendations for future office spaces that may respond to the needs of flexible and mobile workers.
Evolution of Production Spaces: A Historical Review for Projecting Smart Factories
(KONYA TECHNICAL UNIV, 2023) Pekdemir Başeğmez, Merve; Asiliskender, Burak; 0000-0003-3712-5512; 0000-0002-4143-4214; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Pekdemir Başeğmez, Merve; Asiliskender, Burak
Factories are transforming not only mechanically and technologically but also architecturally due to emerging developments in the industry and fabrication: This new process, called the Second Machine Age or Industry 4.0, a new model is designed in production by providing the human-machine partnership over a virtual network. It is aimed that the machines used in production and the people participating in different stages of production can work in different spaces. In time, jobs that require human power will be replaced by robots, and a new order is being considered where there will be no people in production spaces, and they can work in the virtual environment. Production for human beings is mostly from material production to digital production; labour will turn into digital labour. For this reason, it is thought that production spaces will turn into smart factories with only machines and production robots and no workers. And now the question is: what is a smart factory?The revolutions in the industry history started with the invention of the steam engine; then, new technological revolutions were experienced with the use of electricity in production, the development of automation systems and internetbased systems. While technology and production tools are constantly changing, these developments also affect production spaces. Factories are also transforming to keep up with these rapid and continuous physical and fictional innovations. This study focuses on the architectural evolution of factories by following the technological revolutions of the industry. It examines the main criteria in the process of change and transformation of factories and spatial reflections of the revolutions. It establishes a relationship between production technology and the needs of the production spaces and seeks references from past samples. The study aims to review the historical background for generating a projection to new production spaces and to be a new discussion for future factories.
An insight into architectural design studio education space from a "time" perspective
(MEHMET TOPÇU, 2024) Kıdık, Ayşegül; Asiliskender, Burak; 0000-0002-1497-2455; 0000-0002-4143-4214; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Kıdık, Ayşegül; Asiliskender, Burak
This study offers a comprehensive literature review of the evolution of design studio education, focusing on the integration of Virtual Reality (VR), Augmented Reality (AR), and Mixed Reality (MR) technologies. The research explores current and future design studio models by examining the development of architectural design studio education and the importance of its physical spaces within a timeline framework. The literature review identifies key insights, analyzes patterns, and integrates findings to present a narrative of architectural education's historical evolution and prospects. The study highlights significant shifts in design studio education, moving from the traditional master-apprentice relationship to contemporary design studio spaces within architecture schools. It emphasizes the impact of social, economic, and technological developments on these models, particularly the shift to remote education necessitated by COVID-19. This transition highlighted the need for alternatives to physical studio spaces, directing attention to VR, AR, and MR technologies as potential solutions. Through a meticulous review process, this study examines how these emerging technologies can provide immersive and interactive learning experiences, enhancing flexibility and accessibility in design education. It discusses the benefits and challenges of integrating these technologies, considering their potential to function without needing a specific physical studio. Ultimately, this study contributes to the field by offering theoretical insights and practical guidelines for educators. It explores alternative models to enhance adaptability and addresses the implications of technological adaptation and crisis management. The findings enrich the academic literature and foster future research and discussion on the evolution of design studio education in the digital era.
KIRSAL PEYZAJ MİRASI ÇALIŞMALARININ HABİTUS ÜZERİNDEN DEĞERLENDİRİLMESİ
(Geleneksel Yayıncılık, 2024) ELAGÖZ TİMUR, Bahar; Asiliskender, Burak; 0000-0003-1631-7638; 0000-0002-4143-4214; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; ELAGÖZ TİMUR, Bahar; Asiliskender, Burak
Kırsal alanlar, toplumların yerel ve geleneksel yaşam pratikleri, üretim ve tüketim alışkanlıkları ve somut olmayan değerleri ile ilişkili biçimde üretilen doğal ve yapay çevrelerdir. Yerin topografik özellikleri doğrultu- sunda yerel malzeme ve yapım teknikleri kullanılarak yöreye özgü üretildikleri için kullanıcısı ile doğrudan ve yakın ilişki içerisindedirler. Zamanla koruma kuramlarında da yerini bulmuş olan tarihi kırsal yerleşimler, ge- leneksel ve yerel mimarlıklarıyla dikkat çekmektedirler. ICOMOS-IFLA’nın geliştirdiği tanımla kırsal peyzaj mirası olarak adlandırılan bu alanlar doğal, arkeolojik ve mimari gibi somut ve somut olmayan değerleri ile bir bütün olarak değerlendirilmektedir. Günümüzde pek çok araştırma kırsal mirasın bütünleşik bir şekilde ko- runma sorunları üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu çalışma, söz konusu araştırmalardan farklı -ama onları geliştirici- bir yaklaşımla, habitus üzerinden kırsal peyzajları anlamlandırmayı hedeflemektedir. Kırsal peyzajlarda üretilen geleneksel mimarlığı anlamlandırabilmek, kullanıcısını ve içerisinde ortaya çıktığı habitusu anlamaktan geç- mektedir. Toplumların gündelik hayat biçimleri, gelenekleri, kolektif hafızaları ve tarihleri gibi değerlerini üre- ten ve onlar tarafından üretilen geleneksel kırsal alanları ve habitusları arasında dinamik bir bağ vardır. Her zaman bir dönüşüm içerisinde olan habitus, çevresini de değiştirip-dönüştürmektedir. Bu süreç içerisinde sana- yileşme, teknolojik gelişmeler ve küreselleşme gibi etkiler kırsal peyzajlarını özgün değerlerini kaybetme teh- didiyle karşı karşıya getirmektedir. Kırsal peyzajları korumanın ilk adımı, bu alanları ve yarattıkları özgün de- ğerleri anlayabilmede ve değişimi öngörebilir kılmakta yatmaktadır. Bu çalışma, bu bakışla, kırsal mirasın olu- şum ve yaşama serüveninde habitusun rolünü sorgulamaktadır. Yapılan araştırmalarda ve oluşturulan hipotezde habitusun kırsal peyzajlar ve doğal, yapılı ve sosyo-kültürel çevresi arasında kurduğu yapılandırıcı etkiyi ortaya çıkarmayı ve yaşayan kırsal peyzajların sürdürülmesi çalışmalarına katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Çalış- mada örneklem alan seçilmeksizin kırsal peyzajları ve dinamiklerini anlamak için literatürden geliştirilen yön- tem kırsal peyzaj mirasının korunma çalışmalarında kullanılmak üzere sunulmuştur. Habitus yarattığı denge ile kırsal peyzajların doğal, somut ve somut olamayan bileşenlerini birbirine bağlamakta, yerin ruhunun oluşmasını ve beraber sürdürülmelerine katkıda bulunmaktadır. Bu dengeyi anlamak ve bütüncül koruma yaklaşımlarına dikkat çekmek amacıyla ilişkiler ağı detaylıca ortaya dökülmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında habitusun tanımı, çevre ve pratikler üzerinden açıklanmış ve kırsal peyzaj ile ilişkisi tek yapı ve yerleşim üzerinden akta- rılmıştır. Yaşayan miras alanları olan kırsal yerleşimler için değişim -ne yazık ki- kaçınılmazdır ve süreç doğru yönetilmediği takdirde sonuçlar mirasın yitirilmesine yol açmaktadır. Önerilen yaklaşımın farklı her kırsal pey- zaj miras alanı için özelleştirilmesi ve yeniden kurulması gerekmektedir. Çünkü her miras alanı biriciktir ve kendine özgü sorunları vardır. Çalışma, kırsal miras alanlarında habitus değişiminin yaratmakta olduğu etkiler ve yönetimi konusunda farkındalık yaratmayı ve değişime özgün değerleri koruyarak eşlik edebilen dirençli kırsal miras alanlarının oluşturulmasının önemini vurgulamayı hedeflemektedir.
Kırsal Peyzaj Mirası Çalışmalarının Habitus Üzerinden Değerlendirilmesi
(GELENEKSEL YAYINCILIK LTD STL, 2024) Elagoz Timur, Bahar; Asiliskender, Burak; 0000-0002-4143-4214; 0000-0003-1631-7638; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Elagöz Timur, Bahar; Asiliskender, Burak
Kırsal alanlar, toplumların yerel ve geleneksel yaşam pratikleri, üretim ve tüketim alışkanlıkları ve somut olmayan değerleri ile ilişkili biçimde üretilen doğal ve yapay çevrelerdir. Yerin topografik özellikleri doğrultusunda yerel malzeme ve yapım teknikleri kullanılarak yöreye özgü üretildikleri için kullanıcısı ile doğrudan ve yakın ilişki içerisindedirler. Zamanla koruma kuramlarında da yerini bulmuş olan tarihi kırsal yerleşimler, geleneksel ve yerel mimarlıklarıyla dikkat çekmektedirler. ICOMOS-IFLA’nın geliştirdiği tanımla kırsal peyzaj mirası olarak adlandırılan bu alanlar doğal, arkeolojik ve mimari gibi somut ve somut olmayan değerleri ile bir bütün olarak değerlendirilmektedir. Günümüzde pek çok araştırma kırsal mirasın bütünleşik bir şekilde korunma sorunları üzerine yoğunlaşmaktadır. Bu çalışma, söz konusu araştırmalardan farklı -ama onları geliştiricibir yaklaşımla, habitus üzerinden kırsal peyzajları anlamlandırmayı hedeflemektedir. Kırsal peyzajlarda üretilen geleneksel mimarlığı anlamlandırabilmek, kullanıcısını ve içerisinde ortaya çıktığı habitusu anlamaktan geçmektedir. Toplumların gündelik hayat biçimleri, gelenekleri, kolektif hafızaları ve tarihleri gibi değerlerini üreten ve onlar tarafından üretilen geleneksel kırsal alanları ve habitusları arasında dinamik bir bağ vardır. Her zaman bir dönüşüm içerisinde olan habitus, çevresini de değiştirip-dönüştürmektedir. Bu süreç içerisinde sanayileşme, teknolojik gelişmeler ve küreselleşme gibi etkiler kırsal peyzajlarını özgün değerlerini kaybetme tehdidiyle karşı karşıya getirmektedir. Kırsal peyzajları korumanın ilk adımı, bu alanları ve yarattıkları özgün değerleri anlayabilmede ve değişimi öngörebilir kılmakta yatmaktadır. Bu çalışma, bu bakışla, kırsal mirasın oluşum ve yaşama serüveninde habitusun rolünü sorgulamaktadır. Yapılan araştırmalarda ve oluşturulan hipotezde habitusun kırsal peyzajlar ve doğal, yapılı ve sosyo-kültürel çevresi arasında kurduğu yapılandırıcı etkiyi ortaya çıkarmayı ve yaşayan kırsal peyzajların sürdürülmesi çalışmalarına katkıda bulunmak amaçlanmıştır. Çalışmada örneklem alan seçilmeksizin kırsal peyzajları ve dinamiklerini anlamak için literatürden geliştirilen yöntem kırsal peyzaj mirasının korunma çalışmalarında kullanılmak üzere sunulmuştur. Habitus yarattığı denge ile kırsal peyzajların doğal, somut ve somut olamayan bileşenlerini birbirine bağlamakta, yerin ruhunun oluşmasını ve beraber sürdürülmelerine katkıda bulunmaktadır. Bu dengeyi anlamak ve bütüncül koruma yaklaşımlarına dikkat çekmek amacıyla ilişkiler ağı detaylıca ortaya dökülmeye çalışılmıştır. Çalışma kapsamında habitusun tanımı, çevre ve pratikler üzerinden açıklanmış ve kırsal peyzaj ile ilişkisi tek yapı ve yerleşim üzerinden aktarılmıştır. Yaşayan miras alanları olan kırsal yerleşimler için değişim -ne yazık ki- kaçınılmazdır ve süreç doğru yönetilmediği takdirde sonuçlar mirasın yitirilmesine yol açmaktadır. Önerilen yaklaşımın farklı her kırsal peyzaj miras alanı için özelleştirilmesi ve yeniden kurulması gerekmektedir. Çünkü her miras alanı biriciktir ve kendine özgü sorunları vardır. Çalışma, kırsal miras alanlarında habitus değişiminin yaratmakta olduğu etkiler ve yönetimi konusunda farkındalık yaratmayı ve değişime özgün değerleri koruyarak eşlik edebilen dirençli kırsal miras alanlarının oluşturulmasının önemini vurgulamayı hedeflemektedir.
The Revolarization of Industrial Heritage: AGU Sumer Campus in Kayseri, Turkey
(SCUOLA PITAGORA EDITRICEPIAZZA SANTA MARIA DEGLI ANGELI, 1, NAPOLI, 80132, ITALY, 2016) Asiliskender, Burak; Baturayoglu Yoney, Nilufer; 0000-0002-4143-4214; 0000-0002-0426-5626; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Baturayoglu Yoney, Nilufer; Asiliskender, Burak
The Sumerbank Textile Factory in Kayseri (1932-1935) was one of the earliest and largest industrial complexes designed and constructed following the foundation of the Turkish Republic. This was a striking ensemble of buildings with rationalist and functionalist vocabulary, which also functioned as an urban center of social and cultural modernization, providing work and cultural/recreational activities based on a secular and westernized way of life in contrast with the existing traditional society. The factory went through a number of technological changes during its production history, and was finally closed and abandoned in 1999. The site, located along the northern development corridor of the city, and its buildings soon became derelict and were vandalized. Various projects for its regeneration as a green area were not implemented. National designation followed for the site in 2003 and for the buildings in 2007. However no conservation or adaptive re-use plans were made until the allocation of the complex to Abdullah Gul University in 2012. Today the complex is being transformed into an urban university campus. The master plan dated 2014 aims to redefine the urban and socio-cultural function of the complex. The open campus concept will welcome the citizens to an architecturally preserved and restored site with a selection of new activities focusing on culture and education at different levels where the spirit and memory of place will be sustained.
Space Prospect in the Flexible Era of Late Capitalism
(KONYA TECHNICAL UNIV, FAC ARCHITECTURE & DESIGN, YENI ISTANBUL CAD NO 235-1 SELCUKLU, KONYA, TURKEY, 2020) Ozmen, Nihan Mus; Asiliskender, Burak; 0000-0002-6137-882X; 0000-0002-4143-4214; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü
This study is mainly influenced by the idea of Manfredo Tafuri that architecture cannot fulfil its ideological task since it started serving capitalism and there are no more utopias. In his book Architecture and Utopia: Design and Capitalist Development, Tafuri discusses the sociophilosophical tangle in which architects have been struggling since the 18th century. According to Tafuri, the drama of today's architecture is the obligation to return to pure architecture, a matter of form without utopia, supreme uselessness. Another influence on the study is Richard Sennett's book The Corrosion of Character. Sennett mentions the concept of flexible capitalism and explains that work life is not as rigid as it was before. According to Sennett, flexibility has an impact on personal character and asks questions about how to decide the lasting value of we in an impatient society, how to pursue a long-term goal in a short-term economy, how to sustain loyalties to the continually redesigning institutions.
The Technology of an Early Reinforced Concrete Structure in Turkey: The Great Storehouse of the Kayseri Sumerbank Textile Factory (1932-1935)
(SCUOLA PITAGORA EDITRICEPIAZZA SANTA MARIA DEGLI ANGELI, 1, NAPOLI, 80132, ITALY, 2015) Asiliskender, Burak; Yöney Baturayoğlu, Nilüfer; Piscitelli, M; 0000-0002-4143-4214; 0000-0003-3161-9415; 0000-0002-0426-5626; AGÜ, Mimarlık Fakültesi, Mimarlık Bölümü; Asiliskender, Burak; Yöney Baturayoğlu, Nilüfer
The former Kayse`ri Sumerbank Textile Factor(1932-1935) designed and funded by the U.S.S.R. was among the first large-scaled industrial establishments in Turkey. The so-called Great Storehouse as well as the rest of the complex constitutes an interesting case study as an early example of large-scaled reinforced concrete construction in a provincial center for Turkish and Soviet technological history. The long and narrow building measuring 135x45m is constructed in four sections with wide spanning axes based on a skeletal system, supported with slender columns and beams. The columns rise 5-6.5m from the original floor level and reach 9m along the raised central nave. The foundations are composed of double layers of square footings joined with tie beams. The partition walls are constructed with bricks while the exterior walls are tuff. All the masonry walls are held together with a weak mortar based on cement, lime and sand, and with steel reinforcing bars placed horizontally in the horizontal courses and tied to thicker steel bars vertically along the columns. Horizontal strip windows located in the upper part of the exterior walls and along the high central nave provide natural light. There are steel hangar doors along the east and west walls in almost each grid as well as two central doorways located on the short east and west facades. The reinforced concrete surfaces are left exposed while the brick walls and the interior surfaces of the tuff walls are plastered.

Browse

Browsing Mimarlık Fakültesi by Author "0000-0002-4143-4214"